Incredible India!!
Door: Maaike
Blijf op de hoogte en volg Maaike
20 Februari 2012 | Nepal, Pokhara
India.. het land van de heilige koeien, de mannen, de gekleurde vrouwen, de tulbanden, de chai (thee) en natuurlijk de Taj Mahal.
In Delhi zou ik Karlijn op het vliegveld meeten. Van Air Asia kreeg ik 3 weken daarvoor een mailtje dat mijn vlucht zou worden vervroegd doordat ze slechte weeromstandigheden verwachtte in Delhi.. uuh ja oke het zal wel! Maar door deze vreemde gedachte van Air Asia kwamen Karlijn en ik nu toch wel mooi precies tegelijk aan! Mooi! We hadden elkaar en onze chauffeur, die ons naar het hostel zou brengen, in no time gevonden. En daar reden we dan door Delhi.. of is dit Parijs?! Alles is zo rustig en gaat zo gemakkelijk.. ik was op veel heftigere dingen voorbereid zodra je het vliegveld uit zou lopen! Maaar gelukkig, eenmaal bij aankomst bij het hostel liepen de koeien op straat, waren er overal mannen en waren de urinebuizen ook net geleegd. Welcome to India!!!
Het is echt een land apart. Ik heb me over de meest vreemde dingen verbaasd. Ik was ook heel benieuwd wat het met me zou doen. India: You hate it or you love it.
Ik kan nu over veel dingen in India zeggen: I love it!!
Maar een enkele I hate it zit er toch ook wel tussen..
Lees maar verder dan kom je daar wel achter! ;)
We begonnen onze trip in Delhi. De grote, drukke stad van India. Waar meteen elke man die je ziet naar je toekomt en je helemaal ondervraagt of iets van je wil. Stap je in een tuk-tuk, dan wordt er meer achterom gekeken of in de achteruitkijkspiegels dan naar de weg recht voor ze. Ben je een fort aan het bezoeken of gewoon een beetje aan het rondlopen, dan willen ze allemaal met je op de foto of word je aangekeken alsof ze je kleur ogen nog nooit gezien hebben. Aan mannelijke aandacht heb je hier genoeg, maar het is soms ook echt om gek van te worden! Dus dan is het kei hard negeren en arrogant doorlopen. In een nachttrein hadden we de meest vreselijke ervaring met mannen. De slaaptrein is onderverdeeld in een 1e, 2e en 3e klas en de ‘sleeper’, meer voor de gewone locals. Wij hadden een sleeper die overvol zat toen we instapten met voornamelijk, je raadt het al, mannen. Er zaten meer mannen dan dat er bedden waren. En zoals op heel veel plekken in Inda, rook het hier ook heerlijk naar net geleegde urinebuizen. We hebben samen maar een bed gedeeld, zijn tegen onze tassen aan gaan zitten, mp3 speler op, sjaal om onze hoofd en proberen niet kei hard in slaap te vallen, want een lekker slaapsfeertje hing er niet! We hebben het helemaal overleefd, maar mocht ik ooit nog een verschrikkelijke treinreis meemaken, dan denk ik terug aan deze trip met de gedachte dat het altijd nog erger kan!
Dan het eten hier. I love it! Na een maand Indonesie waar ik alleen maar de Nasi gorengs en de pizza’s weg kon krijgen, was het eten hier een verademing, wat lekker!! Maakt niet uit wat je probeert, alles is gewoon heerlijk. Tijdens onze Indische etentjes was het gespreksonderwerp steeds hetzelfde; Woow lekker joh, moet je eens proeven! Zelfs het straatvoer was prima te doen en de pakora’s waren toch wel lunchfavouriet nummer 1! In Nederland ga ik toch voor een uitbreiding in mijn boekenkast: een Indisch kookboek!
We hebben in India vooral door Rajasthan gereisd, het land van de paleizen, forten en een groot stuk woestijn. En als je in de woestijn zit hoort daar natuurlijk ook een tripje bij op een kameel!
En ja hoor, voordat we het wisten zaten we dan ook werkelijk op een kameel! De eerste nacht hebben we ook meteen doorgebracht in de woestijn, lekker bij een kampvuurtje en slapen onder de sterrenhemel. De volgende dag zijn we met Smiling en Everything, inclusief 2 kamelen, de woestijn ingetrokken. Smiling en Everything waren de twee typische Indiërs die je verwacht in de woestijn: Snorretje, kleurige tulband en een wit laken als broek. Smiling was het typetje altijd blijven lachen en Everything kwam rechtstreeks uit de Amerikaanse woestijn ofzo, want hij had me toch Amerikaans accent! En dat was niet echt iets wat je verwacht. Later bleek dat hij een maand met Amerikanen door de woestijn had gereisd, vandaar! Hij kon dus alles en had alles (haha dat zei hij tenminste!). Het was echt een geweldige ervaring om op deze manier door de woestijn te trekken, te eten in de woestijn en te slapen in de woestijn.
Tijdens het nachtelijke kampvuurtje kwamen dan ook de woestijn verhalen.. Beide mannen waren getrouwd met een veel jongere vrouw. Ze waren zelf al eind 20 toen ze gingen trouwen met meisjes van 13 jaar. Voor ons echt ongelofelijk en bizar. En ook het kastensysteem in de hindi cultuur is erg bijzonder.
Aangezien Everything brabbelde als een Amerikaan en Smiling alleen kon lachen en yes yes kon zeggen, waren onze Engelse gesprekken voor hem niet zo boeiend. Maar gelukkig was daar Karlijn met haar mp3 speler, en je raad het al, dat is reuze interessant natuurlijk! Dus Smiling heeft de halve avond met Pitbull en Guus Meeuwis opgezeten. Je hoefde maar te vragen: Nice?! En daar was de glimlach, en de yes yes. Briljant zo’n mp3 speler in de woestijn!
En dan nog iets wat je écht gedaan moet hebben hier in India: naar een Bollywood film!!
Hilarisch!!! De film duurde 3 uur en was helemaal in het Hindi. Maar het was echt fantastisch!
De Bollywood films zijn erg hip, dus de zaal waar zo’n 800 tot 1000 man in kon zat dan ook helemaal vol. En net zoals ze in Hollywood de Hollywood acteurs hebben, hebben ze hier dus ook de Bollywood acteurs. Het enige verschil is, is dat wanneer de acteurs in beeld komen en een goede move maken, er meteen vanuit alle kanten van de zaal luid gejoel klinkt. Karlijn en ik konden daar natuurlijk ook niet in achterblijven, dus lekker meejoelen met die Indiërs! Toen we naar buiten liepen na de afloop van de film, waren we nog steeds onder de indruk van de hele ambiance dat we niet echt doorhadden dat er al een hoop tuk-tuk chauffeurs naar ons toe kwamen die ons wel een lift wilde geven. We vallen hier wel behoorlijk op.. zo’n lange blonde met zo’n kleine ernaast. In no time stonden er weer een heleboel mannen om ons heen die iets van ons wilde, we hebben dit keer het spelletje meegespeeld en met ze mee staan joelen: Wie wil ons meenemen?! 10 roepies?! Kom maar op! Wie wil!
Dit werkte wel op onze lachspieren, en bij de Indiërs ook. Het werd uiteindelijk een heel handeltje wie ons voor het minste geld bij het hotel wilde droppen.. voor 10 roepies is het alleen helaas niet gelukt.. Maar ook dit was weer een sensatie.
Behalve het zien van een Bollywoodfilm is het bezoeken van de Taj Mahal ook een hoogtepount van India. Wauw wat is dat een prachtig gebouw! Een rijke Indiër wilde iets bouwen voor zijn overleden vrouw. Helaas overleed hij zelf ook toen het gebouw nog niet af was. Anderen hebben het afgemaakt en samen liggen ze nu in hun eigen grafpaleis om het zo maar te noemen. Maar het is echt prachtig! Helaas was het die dag behoorlijk koud en bewolkt, jammer voor de foto’s maar we hebben daar de hele ochtend doorgebracht en alleen maar genoten van het uitzicht op de Taj Mahal.
En dan onze laatste stop in India maar ook de meest indrukwekkendste: Varanasi. De stad van de heilige rivier de Ganges.
We hebben in deze stad maar 12 uur doorgebracht, maar dat was meer dan genoeg om deze stad voor een klein momentje te ervaren. Dit is de meest indrukwekkende plek op de wereld die ik tot nu toe gezien heb. Buiten indrukwekkend is het volgens mij ook de meest smerigste plek op aarde.
Wat het meeste indruk op mij heeft gemaakt was de verbrandingsplaats. Hier worden 24 uur per dag aan één stuk door mannelijke lijken verbrand. Er lopen hier ook alleen maar mannen rond. En natuurlijk kwam er meteen een mannetje naar ons toe die wel even wilde vertellen hoe het verbrandingsritueel in zijn werk gaat (alsof hij een rondleiding gaf door zijn huis, zo normaal). Het was echt een bizare plek. De mannen komen verpakt in kleurrijke doeken aan, waarna ze gewassen worden in de Ganges en vervolgens op het vuur worden gelegd totdat ze helemaal verbrand zijn. Het as komt dan uiteindelijk weer in de Ganges terecht.
De gebouwen rondom de verbrandingsplek zijn helemaal zwart geblakerd, de koeien staan tussen de lijken, overal ligt stront, de mannen kauwen allemaal tabak waarvan ze verschrikkelijk moeten rochelen en de urinelucht is ook hier weer zeer nadrukkelijk aanwezig. 10 meter verderop staan mensen zich te wassen in de Ganges, 100 meter verderop zijn een paar vrouwen bezig om kleren te wassen en dan drijven er ook nog lijken in de Ganges van mensen die voor de Hindi cultuur een heilige ziekte hadden waardoor ze niet verbrand worden, maar als compleet lijk in de Ganges worden gelegd. Ze liggen wel aan stenen vast, zodat ze op de bodem blijven liggen, maar soms wil zo’n lijk nog wel eens losschieten van een steen of komt de Ganges een beetje droger te staan waardoor de lijken naar boven komen drijven. Dit hebben we gelukkig niet gezien toen we op een bootje zaten over de Ganges..
Na Varanasi heb ik besloten om toch nog een week naar Nepal te gaan. Na al die prikkels in Inda had mijn hoofd wel een beetje rust nodig. Nu jullie lekker de polonaise aan het lopen zijn en aan het bier zitten (wel genoeg drinken he jongens!! ;)) zit ik in een heerlijk rustig tuintje in Pokhara met de bergen op de achtergrond dit verhaal te typen. Morgen ga ik hier nog 2 dagen de bergen in. Dan wordt het afscheid nemen van Karlijn en ga ik weer alleen verder.
Voor nu
HATSJIEKIE……
DEEEEE!!!!!
Dikke kus!
Maaik
Voor foto’s:
https://picasaweb.google.com/103914374453922019086/IncredibleIndia?authkey=Gv1sRgCKPA64_u_5mPVQ#
In Delhi zou ik Karlijn op het vliegveld meeten. Van Air Asia kreeg ik 3 weken daarvoor een mailtje dat mijn vlucht zou worden vervroegd doordat ze slechte weeromstandigheden verwachtte in Delhi.. uuh ja oke het zal wel! Maar door deze vreemde gedachte van Air Asia kwamen Karlijn en ik nu toch wel mooi precies tegelijk aan! Mooi! We hadden elkaar en onze chauffeur, die ons naar het hostel zou brengen, in no time gevonden. En daar reden we dan door Delhi.. of is dit Parijs?! Alles is zo rustig en gaat zo gemakkelijk.. ik was op veel heftigere dingen voorbereid zodra je het vliegveld uit zou lopen! Maaar gelukkig, eenmaal bij aankomst bij het hostel liepen de koeien op straat, waren er overal mannen en waren de urinebuizen ook net geleegd. Welcome to India!!!
Het is echt een land apart. Ik heb me over de meest vreemde dingen verbaasd. Ik was ook heel benieuwd wat het met me zou doen. India: You hate it or you love it.
Ik kan nu over veel dingen in India zeggen: I love it!!
Maar een enkele I hate it zit er toch ook wel tussen..
Lees maar verder dan kom je daar wel achter! ;)
We begonnen onze trip in Delhi. De grote, drukke stad van India. Waar meteen elke man die je ziet naar je toekomt en je helemaal ondervraagt of iets van je wil. Stap je in een tuk-tuk, dan wordt er meer achterom gekeken of in de achteruitkijkspiegels dan naar de weg recht voor ze. Ben je een fort aan het bezoeken of gewoon een beetje aan het rondlopen, dan willen ze allemaal met je op de foto of word je aangekeken alsof ze je kleur ogen nog nooit gezien hebben. Aan mannelijke aandacht heb je hier genoeg, maar het is soms ook echt om gek van te worden! Dus dan is het kei hard negeren en arrogant doorlopen. In een nachttrein hadden we de meest vreselijke ervaring met mannen. De slaaptrein is onderverdeeld in een 1e, 2e en 3e klas en de ‘sleeper’, meer voor de gewone locals. Wij hadden een sleeper die overvol zat toen we instapten met voornamelijk, je raadt het al, mannen. Er zaten meer mannen dan dat er bedden waren. En zoals op heel veel plekken in Inda, rook het hier ook heerlijk naar net geleegde urinebuizen. We hebben samen maar een bed gedeeld, zijn tegen onze tassen aan gaan zitten, mp3 speler op, sjaal om onze hoofd en proberen niet kei hard in slaap te vallen, want een lekker slaapsfeertje hing er niet! We hebben het helemaal overleefd, maar mocht ik ooit nog een verschrikkelijke treinreis meemaken, dan denk ik terug aan deze trip met de gedachte dat het altijd nog erger kan!
Dan het eten hier. I love it! Na een maand Indonesie waar ik alleen maar de Nasi gorengs en de pizza’s weg kon krijgen, was het eten hier een verademing, wat lekker!! Maakt niet uit wat je probeert, alles is gewoon heerlijk. Tijdens onze Indische etentjes was het gespreksonderwerp steeds hetzelfde; Woow lekker joh, moet je eens proeven! Zelfs het straatvoer was prima te doen en de pakora’s waren toch wel lunchfavouriet nummer 1! In Nederland ga ik toch voor een uitbreiding in mijn boekenkast: een Indisch kookboek!
We hebben in India vooral door Rajasthan gereisd, het land van de paleizen, forten en een groot stuk woestijn. En als je in de woestijn zit hoort daar natuurlijk ook een tripje bij op een kameel!
En ja hoor, voordat we het wisten zaten we dan ook werkelijk op een kameel! De eerste nacht hebben we ook meteen doorgebracht in de woestijn, lekker bij een kampvuurtje en slapen onder de sterrenhemel. De volgende dag zijn we met Smiling en Everything, inclusief 2 kamelen, de woestijn ingetrokken. Smiling en Everything waren de twee typische Indiërs die je verwacht in de woestijn: Snorretje, kleurige tulband en een wit laken als broek. Smiling was het typetje altijd blijven lachen en Everything kwam rechtstreeks uit de Amerikaanse woestijn ofzo, want hij had me toch Amerikaans accent! En dat was niet echt iets wat je verwacht. Later bleek dat hij een maand met Amerikanen door de woestijn had gereisd, vandaar! Hij kon dus alles en had alles (haha dat zei hij tenminste!). Het was echt een geweldige ervaring om op deze manier door de woestijn te trekken, te eten in de woestijn en te slapen in de woestijn.
Tijdens het nachtelijke kampvuurtje kwamen dan ook de woestijn verhalen.. Beide mannen waren getrouwd met een veel jongere vrouw. Ze waren zelf al eind 20 toen ze gingen trouwen met meisjes van 13 jaar. Voor ons echt ongelofelijk en bizar. En ook het kastensysteem in de hindi cultuur is erg bijzonder.
Aangezien Everything brabbelde als een Amerikaan en Smiling alleen kon lachen en yes yes kon zeggen, waren onze Engelse gesprekken voor hem niet zo boeiend. Maar gelukkig was daar Karlijn met haar mp3 speler, en je raad het al, dat is reuze interessant natuurlijk! Dus Smiling heeft de halve avond met Pitbull en Guus Meeuwis opgezeten. Je hoefde maar te vragen: Nice?! En daar was de glimlach, en de yes yes. Briljant zo’n mp3 speler in de woestijn!
En dan nog iets wat je écht gedaan moet hebben hier in India: naar een Bollywood film!!
Hilarisch!!! De film duurde 3 uur en was helemaal in het Hindi. Maar het was echt fantastisch!
De Bollywood films zijn erg hip, dus de zaal waar zo’n 800 tot 1000 man in kon zat dan ook helemaal vol. En net zoals ze in Hollywood de Hollywood acteurs hebben, hebben ze hier dus ook de Bollywood acteurs. Het enige verschil is, is dat wanneer de acteurs in beeld komen en een goede move maken, er meteen vanuit alle kanten van de zaal luid gejoel klinkt. Karlijn en ik konden daar natuurlijk ook niet in achterblijven, dus lekker meejoelen met die Indiërs! Toen we naar buiten liepen na de afloop van de film, waren we nog steeds onder de indruk van de hele ambiance dat we niet echt doorhadden dat er al een hoop tuk-tuk chauffeurs naar ons toe kwamen die ons wel een lift wilde geven. We vallen hier wel behoorlijk op.. zo’n lange blonde met zo’n kleine ernaast. In no time stonden er weer een heleboel mannen om ons heen die iets van ons wilde, we hebben dit keer het spelletje meegespeeld en met ze mee staan joelen: Wie wil ons meenemen?! 10 roepies?! Kom maar op! Wie wil!
Dit werkte wel op onze lachspieren, en bij de Indiërs ook. Het werd uiteindelijk een heel handeltje wie ons voor het minste geld bij het hotel wilde droppen.. voor 10 roepies is het alleen helaas niet gelukt.. Maar ook dit was weer een sensatie.
Behalve het zien van een Bollywoodfilm is het bezoeken van de Taj Mahal ook een hoogtepount van India. Wauw wat is dat een prachtig gebouw! Een rijke Indiër wilde iets bouwen voor zijn overleden vrouw. Helaas overleed hij zelf ook toen het gebouw nog niet af was. Anderen hebben het afgemaakt en samen liggen ze nu in hun eigen grafpaleis om het zo maar te noemen. Maar het is echt prachtig! Helaas was het die dag behoorlijk koud en bewolkt, jammer voor de foto’s maar we hebben daar de hele ochtend doorgebracht en alleen maar genoten van het uitzicht op de Taj Mahal.
En dan onze laatste stop in India maar ook de meest indrukwekkendste: Varanasi. De stad van de heilige rivier de Ganges.
We hebben in deze stad maar 12 uur doorgebracht, maar dat was meer dan genoeg om deze stad voor een klein momentje te ervaren. Dit is de meest indrukwekkende plek op de wereld die ik tot nu toe gezien heb. Buiten indrukwekkend is het volgens mij ook de meest smerigste plek op aarde.
Wat het meeste indruk op mij heeft gemaakt was de verbrandingsplaats. Hier worden 24 uur per dag aan één stuk door mannelijke lijken verbrand. Er lopen hier ook alleen maar mannen rond. En natuurlijk kwam er meteen een mannetje naar ons toe die wel even wilde vertellen hoe het verbrandingsritueel in zijn werk gaat (alsof hij een rondleiding gaf door zijn huis, zo normaal). Het was echt een bizare plek. De mannen komen verpakt in kleurrijke doeken aan, waarna ze gewassen worden in de Ganges en vervolgens op het vuur worden gelegd totdat ze helemaal verbrand zijn. Het as komt dan uiteindelijk weer in de Ganges terecht.
De gebouwen rondom de verbrandingsplek zijn helemaal zwart geblakerd, de koeien staan tussen de lijken, overal ligt stront, de mannen kauwen allemaal tabak waarvan ze verschrikkelijk moeten rochelen en de urinelucht is ook hier weer zeer nadrukkelijk aanwezig. 10 meter verderop staan mensen zich te wassen in de Ganges, 100 meter verderop zijn een paar vrouwen bezig om kleren te wassen en dan drijven er ook nog lijken in de Ganges van mensen die voor de Hindi cultuur een heilige ziekte hadden waardoor ze niet verbrand worden, maar als compleet lijk in de Ganges worden gelegd. Ze liggen wel aan stenen vast, zodat ze op de bodem blijven liggen, maar soms wil zo’n lijk nog wel eens losschieten van een steen of komt de Ganges een beetje droger te staan waardoor de lijken naar boven komen drijven. Dit hebben we gelukkig niet gezien toen we op een bootje zaten over de Ganges..
Na Varanasi heb ik besloten om toch nog een week naar Nepal te gaan. Na al die prikkels in Inda had mijn hoofd wel een beetje rust nodig. Nu jullie lekker de polonaise aan het lopen zijn en aan het bier zitten (wel genoeg drinken he jongens!! ;)) zit ik in een heerlijk rustig tuintje in Pokhara met de bergen op de achtergrond dit verhaal te typen. Morgen ga ik hier nog 2 dagen de bergen in. Dan wordt het afscheid nemen van Karlijn en ga ik weer alleen verder.
Voor nu
HATSJIEKIE……
DEEEEE!!!!!
Dikke kus!
Maaik
Voor foto’s:
https://picasaweb.google.com/103914374453922019086/IncredibleIndia?authkey=Gv1sRgCKPA64_u_5mPVQ#
-
20 Februari 2012 - 10:39
Sandrine:
Haa Maaike,
Wat een mooie update weer!
Carnaval zonder jou is toch wel minder carnaval haha!
Maarja, carnaval is het volgend jaar ook...:)
De ervaringen die jij beschrijft, maak je maar één keer mee!
Liefs vanuit Kaaiendonk!
-
20 Februari 2012 - 11:12
Louis En Els:
Hi Maaike,
wat een enorm reisverslag weer! Ik ga het nog s op mijn gemak overlezen! Louis vroeg van de week nog is er al weer nieuws? Ja nu dus! Tot het volgende verslag dan maar! We volgen je "op de "voet"!!!! Dike kus! -
20 Februari 2012 - 11:24
Nel Van Den Bosch:
Hallo Maaike!
Wat een prachtig, boeiend, indrukwekkend verhaal! Leuk om de avonturen in India (met Karlijn) van jouw kant te lezen. En wat een supermooie foto's heb je gemaakt!
Heel veel plezier op je verdere reis. Ik blijf je verhalen lezen, hartstikke leuk.
Groetjes van de moeder van Karlijn. -
20 Februari 2012 - 12:09
Janneke:
Hey Kiks!
Klinkt weer super koel allemaal hoor :) Je verhaal kwam precies op tijd, voor mij een momentje om de lunch in te lassen tijdens de werkdag. Bammetjes zitten er weer in dus ik kan weer aan de slag. op naar je volgende verhaal!
Kus! -
20 Februari 2012 - 12:14
Janneke:
Oh en ps.
Wat zijn je fotos prachtig! Echt om van te genieten! Oh ik kan niet wachten tot je weer thuis komt zodat ik ze allemaal kan zien! -
20 Februari 2012 - 12:20
Mama Marise:
Ha stoere meid!
Wat een bijzondere verhalen weer en wat maken jullie veel mee.
Goed dat ik niet geweten heb wanneer je die verschrikkelijke treinreis had,ik had geen oog dicht gedaan.
Die foto met die staarten is dat de rattentempel? Ueeeehhh!!
We lezen je stukjes gretig keer op keer en die prachtige foto's, waaauw!
Schat heel veel plezier nog en we hebben weer snel contact.
Dikke XX van papa en mij. -
20 Februari 2012 - 13:45
Anne:
WAT EEN ONTZETTEND GAVE FOTO"S!!!! en natuurlijk een super reisverslag. Gelukkig is het een "I like it" verhaal geworden.
Ben benieuwd naar het volgende land.
Geniet ervan!
Liefs Anne -
20 Februari 2012 - 22:17
Ad En Nelly:
Hey Maaike ,
Wat weer een geweldig verslag , en ook de foto's zijn prachtig . volgens mij mis je carnaval helemaal niet als ik eens bekijk wat je daar allemaal beleeft. Geniet van Nepal .
Liefs A & N -
21 Februari 2012 - 10:21
Annemiek Van Riel:
Gaaf Maaike, mooi om te lezen. Kunnen we hier in ons Kaaiendonk ipv van bierluchten ook nog nog wat cultuur meesnuiven....
Nog heel veel mooie momenten toegewenst tijdens deze bijzondere reis.
Groetjes van ons hier. -
21 Februari 2012 - 21:09
Sandra:
Hoi Maaike,
Weer super om een verhaal van je te lezen. Het begint bij mij ook weer helemaal te kriebelen. Succes in de bergen in Nepal, zoals je weet vonden Nelie en ik het heel erg zwaar maar wel schitterend!!!
Heel veel plezier nog.
X Sandra -
22 Februari 2012 - 09:53
Sanne:
Zo na de carnaval weer overleefd te hebben, ben ik even lekker gaan zitten voor je verhaal!! wat super leuk weer om te lezen! en de NS valt nog best mee als ik zo over jouw treinreis lees ;) ben zo jaloers op al je avonturen! echt super tof!! geniet er nog maar lekker van!
dikke knuf -
22 Februari 2012 - 10:44
Ria:
Hoi Maaike,
wat een geweldige ervaring moet het zijn om dit allemal mee te maken. Ik heb genoten van je verslag en natuurlijk ook van de foto's. Ik kijk weer uit naar de volgende berichten. Veel plezier in Nepal en groetjes uit Oosterhout. -
22 Februari 2012 - 22:27
Fien...:
Hai Maaike.... Heb zojuist je verhaal gelezen...jajaja eerst nog ff carnaval gevierd....Wat maak jij daar veel mee!!! echt geweldig om te lezen! maar dan ook nog die foto,s!!!!! whooow die zijn echt PRACHTIG!!!!
Meissie wens je nog veel plezier met je verdere reis en blijven schrijven hoor!!! We gaan met je mee in je verhalen....Groetjessss van Gerard en Fien xx -
23 Februari 2012 - 15:21
Piet En Henriette:
Lieve Maaike
Deze keer ook meegenoten van je geweldig verhaal. Wat een belevenis.Goede reis verder en we reizen graag op deze manier met je mee!
Groet met vakantieknuffel,Piet&Henriette -
26 Februari 2012 - 20:10
Saskia:
Wat een gaaf verslag weer... Ik wist al wel dat India (en Nepal) op mn lijstje staan maar nu weet ik het helemaal zeker.. gave foto`s ook..
Veel plezier nog en ik wacht vol spanning je volgende verhalen weer af -
27 Februari 2012 - 21:05
Vivi:
Heej heej kleega.
Fijn dat je zo geniet van je reis.
Wat een ongelooflijk mooie foto's. Wat een kleur en lijnenspel zeg.
Ik kijk alweer uit naar je volgende verslag.
Knuffel uit O'hout -
29 Februari 2012 - 19:13
Marjolein:
He Maaike,
Wat een mooie avonturen en foto's!
Ga onwijs verder genieten en tot snel!
X Mayoo -
02 Maart 2012 - 21:11
Lotka:
Wat schrijf je toch leuk je prachtstukken op:-) super!! Ben benieuwd naar het volgende;-) x -
04 Maart 2012 - 04:52
Karlijn:
Wat een avontur was het he! Super leuk om je verhaal te lezen! Enjoy Australia!xx -
06 Maart 2012 - 11:15
Han En Lucie Folwaij:
Zo te zien vermaakje je je prima, we kunnen er ons wel iets bij voorstellen. Heel erg leuk om je verslagen te lezen en blijven zo goed op de hoogte. Nog veel plezier in Australië en we blijven je volgen. -
09 Maart 2012 - 15:49
Marcel:
Crikey... Goed bezig hoor. Singapore al gezien? Ook heel leuk. Zeg wat ik me afvroeg wanneer ging je nu naar Melbourne? F1 seizoen begint binnenkort zal wel druk zijn in de stad. Geniet ze nog down under.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
