Hola chicos y chicas!!

Daar stond ik dan.. precies 4 weken, 3 dagen, 6 uur, 12 minuten en 3 seconden geleden op LAX airport in LA met de mededeling van de groundstewardess van TACA airlines dat ze me niet ik kon checken voor de vlucht naar Lima.. Neeeeee .. stress.. zweet.. komt goed komt goed herhaal momentjes.. Ik moest een bewijs laten zien dat ik Peru zou verlaten na 90 dagen, en ja dat had ik natuurlijk niet! Dus helaas ze kon me niet inchecken.. Ik kon wel even ergens een ticket boeken uit Peru en dan terug komen. Maar het was 4 uur ´s ochtends, de computers op het vliegveld deden het niet en even het centrum in om iets te boeken ging ook niet lukken dus dat ging hem niet worden. Na lang wachten en diverse opties te zijn afgegaan was uiteindelijk mijn enige optie om een duur ticket uit peru te kopen bij de incheckbali.. 800 dollar.. ai.. Dat is 3 weken reizen door India, 1 week Melbourne, mijn huur voor 2 maanden... Veeeel geld dus! Maar Maaike wil naar PERU! Dus maar niet aan het geld denken. Komt wel weer goed! :)
Een uurtje later zat ik dan toch in het vliegtuig! Jiehaaa! Uiteindelijk in Lima aangekomen meteen geprobeerd mijn geld terug te krijgen en dat is gelukkig gelukt! Voel me nu 800 dollar rijker haha dus ik blijf nog een maandje langer ;)

In Lima meteen een gezellig Vietnamees Duits lengte maatje gevonden om de komende dagen mee te reizen.
Na het gezellige en vriendelijke hostel in Lima op naar de Oase in de desert: Huachachina!! Al hadden we bijna onze bus gemist.., want we waren zo slaperig dat we niet doorhadden dat we op een verkleerde plek aan het wachten waren.. onze namen waren ondertussen al 5 keer omgeroepen, en pas bij de 6e keer omroepen hoorde we iets herkenbaars. En ow dat zijn wij! De bussen zijn hier trouwens ook een verhaal apart! Sommige zijn net vliegtuigen, bij anderen moet je je vingerafdruk geven voordat je instapt en bij weer een andere bus overspoelde de wc toen ik er gebruik van wilde maken..
Huachachina bestond alleen uit wat hostels, een enkel huisje en een oase, in 15 minuten had je een rondje om de oase gelopen en wilde je links of rechts afslaan, dan was de enige optie de woestijn in. Je kon hier sandboarden van de stijle zandduinen. De eerste keer dat je op de top staat doodeng! Want het is echt enorm stijl.. dus in plaats van sandboardend naar beneden kon je ook op je ´stomach´ naar beneden. Dat leek me meer wat voor mij voor de eerste keer. Dus hopla board onder m´n buik, een duwtje en wooooosh kei hard naar beneden! De tweede duin was wat minder stijl, dus nu durfde ik wel een sandboardmove aan. Stil blijven staan lukte me wel, maar zodra ik naar beneden sjoefde was het voor mij onmogelijk om op mijn board te blijven staan, dus je raadt het al op knieen, billen, armen, rug naar beneden... Het was echt enorm tof om te doen! ik hoop dat ik ergens nog een zandduintje tegen kom waar ik mijn sandboardmoves kan oefenen.
Om op de juiste sandboardplekken te komen ging je met een buggie de zandduinen in, en als je geluk had (of pech, als je niet van achtbanen houdt..) had je een rollercoaster chauffeur die als een gek met de buggie de zandduinen op en af croste. Wooow als je je ogen dicht deed was het net alsof je echt in een achtbaan zat!!!

Na de woestijn zijn we doorgereisd naar Arequipa, een hele relaxte stad, waar je weer een heel ander stukje Peruaanse natuur kon vinden: de Colca Canyon! Een van de diepste en grootste Canyons ter wereld.
Hier heb ik een 2 daagse hike gedaan en de Condors gezien!! We startte de hike op een hoogte van 3600 meter en zouden een overnachting hebben ergens in een oase ver beneden in de Canyon.. dit was dus niet een dagje bergop lopen, maar bergaf.. ik ben de snelste niet en al helemaal niet met bergaf lopen. Maar ik ben uiteindelijk beneden gekomen, zonder te vallen! Beneden was het heel bijzonder, doordat er vrij veel water is en watervallen in de Canyon (zeker tijdens en vlak na het regenseizoen, wat het nu nog een beetje is) was het daar beneden behoorlijk groen met hier en daar een palmboom omringt door kale rotsen. De volgende dag zijn we om half 5 opgestaan om van 2100 m naar 3600 m te klimmen. Ik zat hier toch een beetje tegenop omdat ik niet echt een groot prestatievermogen heb in de vroege ochtend.. Maar na mijn twix en chocoladekoekjes ontbijt had ik genoeg energie om naar boven te gaan. Hoofdlamp op, muziekje op en gaan! Voor ik het wist was ik al boven.. Waar een chocoladeontbijtje al wel niet goed voor is!

En nu zit ik dan al een tijdje in Cusco! Een van mijn doelen van mijn reis is om straks tweetalig terug te komen..Naja nu is dat misschien een beetje te optimistisch, maar ik kan al een enkele volzin in het Spaans zeggen! En een spaans sprekend persoon kan ik ook al redelijk goed verstaan. Ik heb uiteindelijk een leuke school gevonden hier in Cusco waar ze ook een bedje voor me hadden voor de komende weken. Ideaal en erg gezellig! Het is een beetje studentenhuisachtig, maar misschien ook wel weer weeshuisachtig, want we krijgen hier elke dag ontbijt en een 3 gangen luch voorgeschoteld en daarbij doen we veel dingen samen en delen we al ons lief en leed. haha.
Na een paar weken in Cusco voelt Cusco echt een beetje als mijn ´thuis´ op dit moment. Het is echt een heerlijke stad, met helaas wel erg veel toeristen die hier allemaal komen voor de Machu Picchu. (Die heb ik trouwens nog niet gezien, ik ga na mijn spaanse lessen een trekking doen naar dit wereldwonder.) En daarbij ligt Cusco op 3400 m hoogte en dat was zeker in het begin behoorlijk wennen. Alles kost veel energie (vooral het bergop lopen) en de eerste paar dagen protesteerde mijn lichaam enorm als ik van horizontale stand naar verticale stand wilde om iets te gaan doen. En ook de behoefte aan chocola was ineens enorm toegenomen. Gelukkig sta ik nu meer verticaal dan horizontaal en is mijn chocolade behoefte ook weer enigszins afgenomen..

Er is hier genoeg te zien, te doen en te relaxen. Shopkraampjes zijn er volop en de interessante Incaruines kom je ook overal tegen! Paragliden in de sacret valley was een van ´to do´ dingen. Na mijn bijna dood paraglide ervaring in Zuid Afrika wilde ik het heel erg graag nog een keer doen voor ´the good experience´ maar hier moet je in Peru toch iets meer tijd voor uittrekken.. Je moet namelijk wachten op een goede wind, en om de een of andere reden heb ik toch wel veel pech tijdens mijn reis met het weer.. de wind was namelijk niet zo optimaal, en samen met nog 5 anderen hebben we de hele dag gewacht op goede wind.. Ik heb wel 2 keer startklaar mogen staan om te gaan, maar dan was de wind toch niet goed genoeg, dus hupla spullen weer uit en wachten wachten... uiteindelijk is het die dag niet gelukt. Jammer! Maaaaar een week later mochten we het nog een keer proberen en jawel, de wind was super! we kwamen aan op de bergtop en ik mocht al meteen startklaar staan, en voor ik het wist rende ik van de berg af en vloog ik in de lucht! Wederom weer een geweldige ervaring en gelukkig kon ik er deze keer beter van genieten!

En behalve Spaans leren, gezellige dingen doen, culturele en avontuurlijke dingen doen en van de lunch genieten. Heb ik hier in Cusco ook een interessant en goed project gevonden waar ik het geld van de Rietgors voor wil gebruiken. Het is een after school project in een van de armste wijken rondom Cusco waar kinderen uit die wijk naartoe kunnen. En het is opgericht door nog een jonge Peruaanse man uit Lima die bij toeval een keer in deze arme wijk terecht kwam. En nadat hij enkele keren terug was gekeerd en een band begon op te bouwen met de kinderen, wilde hij meer voor ze betekenen. Hij verhuurt wat grond van zijn vader om aan geld te komen voor het project en in het centrum van Cusco heeft hij een klein hostelletje waar vrijwilligers en backpackers kunnen overnachten en de opbrengst daarvan gaat ook naar het project. Het is nog een vrij jong project wat echt nog in het beginstadium is. Ze willen de kinderen dagelijks een goede maaltijd geven, hen wat leren over hygiene, zorgen dat ze minimaal 1 keer in de week goed gewassen worden en activiteiten met ze doen. Dit zijn alleen nog plannen, de kinderen komen al wel naar het project, maar veel hebben ze nog niet. Het geld gaan ze nu gebruiken voor een extra lokaal, materialen en een keuken zodat ze de kinderen dagelijks een maaltijd kunnen geven.
De komdende week ga ik me hier nog verder mee bezig houden en heb ik mijn laatste weekje Spaans!
Daarna ga ik dan toch echt eindelijk de Machu Picchu zien en dan zal mijn volgende bestemming Boliva zijn!

Chicos y chicas:
Hasta luego!!

Liefs, Maaike

En hier het linkje naar de foto´s..:
https://plus.google.com/photos/103914374453922019086/albums/5724719127016715473?authkey=CNbt38nrx-2hjAE